در دیاری كه در او نیست كسی یار كسی
كاش یارب كه نیفتد به كسی ، كار كسی
هر كس آزار منِ زار پسندیدولی
نپسندید دلِ زار من آزارِ كسی
آخرش محنت جانكاه به چاه اندازد
هر كه چون ماه برافروخت شبِ تارِ كسی
سودش این بس كه به هیچش بفروشند چو من
هر كه باقیمت جان بود خریدار كسی
سود بازار محبت همه آه سرد است
تا نكوشید پس گرمی بازار كسی
غیر آزار ندیدم چو گرفتارم دید
كس مبادا چو من زار گرفتار كسی
تا شدم خار تو رشكم به عزیزان آید
با الها ! كه عزیزی نشود خوار كسی
آنكه خاطر هوس عشق و وفا دارد از او
به هوس هر دو سه روزی است هوادار كسی
لطف حق یار كسی باد كه در دورة ما
نشود یار كسی تا نشود باركسی
گر كسی را نفكندیم بسر سایه چو گل
شكر ایزد كه نبودیم به پا خار كسی
شهریارا سرم ن زیر پس كاخ ستم
به كه بر سرفتدم سایة دیوار كسی...

بعضی دردها با هیچ مسکنی

ارام نمیشن

بعضی زخم ها با هیچ مرحمی

خوب نمیشن

هیچ قلب شکسته ای با گذشت

زمان ترمیم

پیدا نمی کنه

اگر چه سالها از درد.زخمی شدن

و

یا

شکسته شدن ان بگذرد

کسی نتواند

این

زخم ها

و

درد هایم

مرحم باشد

جز یکی

که خودش

مایع درد من

بود.......

در سایه به سایه سکوت تو

من ساکت ترین سکوتم

نجوای بی فریادی سکوتم

سکوت شبت را در هم می شکند

عجب بهاریست این بهار

دلم از غصه غم رهاست

دلم شده

سر شار از شادی در این

بهار

خجسته باد دا ای دل من

این بهار

را.........

بیا...
همان گونه که هستی بیا دیر مکن...
گیسوان مواجت آشفته
فرق مویت پاشیده.
بیا دلگیر مشو
بیا همان گونه که هستی
بیا دیر مکن
چمن ها را پایمال کرده به سرعت بیا.
اگر چه مروارید های گردنبندت بیفتد و گم شود.
باز بیا و دلگیر مشو
از کشتزارها بیا،
تندتر بیا...
ابرهایی که آسمان را پوشیده است می بینی
در طول رود که در آن دیده می شود.
دسته پرندگان وحشی در پروازند.
بادی که از روی چمن ها می گذرد و هر آن شدت می گیرد باد آن را خاموش خواهد کرد
چه کسی می تواند تردید داشته باشد که به ابروان و مژگانت سرمه نپاشیده ای
زیرا دیدگان طوفانیت از ابرهای بارانی هم سیاه ترند
اگر هنوز حلقه ی گل بافته نشده، چه مانعی دارد؟
اگر زنجیر طلایت هم بسته نشده آن هم بماند
آسمان از ابر آکنده است دیر شده همان گونه که هستی بیا...
بیا فقط بیا...

با حس عجیبی ، با حال غریبی ، دلم تنگته

پر از عشق و عادت ، بدون حسادت ، دلم تنگته

گله بی گلایه ، بدون کنایه ، دلم تنگته

پر از فکر رنگی ، یه جور قشنگی ، دلم تنگته

تو جایی که هیشکی واسه هیشکی نیست و همه دل پریشن

دلم تنگه تنگه واسه خاطراتت که کهنه نمیشن

دلم تنگه تنگه برای یه لحظه کنار تو بودن

یه شب شد هزار شب که خاموش و خوابن
چراغای روشن

منه دل
شکسته، با این فکر خسته ، دلم تنگته

با چشمای نمناک ، تر و ابری
و پاک ، دلم تنگته

ببین که چه ساده، بدون اراده ،
دلم تنگته

مثل این ترانه ، چقدر عاشقانه
، دلم تنگته

یه شب شد هزار شب ، که دل
غنچه ی ماه قرار بوده باشه

تو نیستی که دنیا به سازم
نرقصه به کامم نباشه

چقدر منتظرشم که شاید از این
عشق سراغی بگیری

کجا کی کدوم روز ، منو با
تمام دلت می پذیری

منه دل شکسته، با این فکر
خسته ، دلم تنگته

با چشمای نمناک ، تر و ابری
و پاک ، دلم تنگته

ببین که چه ساده ، بدون اراده
، دلم تنگته

مثل این ترانه ، چقدر عاشقانه
، دلم تنگته

ای کاش یک روزی به فکر افتیم.که تنها سرمایه ما ارزش است

وتنها مایع جان ما محبت است.

پس بیاید ارزشها را بها ببخشیم

و دلها را پر ز محبت کنیم.....

ما را به این زمین خسته می آوری
رهایمان می کنی تا خود را به گناه بیالاییم
آن گاه می گذاری پشیمانی بکشیم
یک آن لغزش و یک عمر اندوه